ON GOING FORMATION
The aim of our formation is to understand and ti appropriate the spirituality and the purpose of our congregation. Ongoing formation is necessary in order to continue growing as women and religious and to become able to go along with the needs in church and society (Constitutions, Formation no.1 and 2 p.61)
THEME OF MEETING
"Mystical and prophetic values in the life of St. Julie Billiart according to the signs of time"
International meeting
of the Sisters of Our Lady of Amersfoort
Bussum - July 2012
THE PURPOSES OF MEETING
To develop a bonding of internationally in our congregation
To deepen the theme and discover the mystical and prophetical values in the life of St. Julie Billiart according to the signs of the time
To share experiences "Mystical and prophetical" in the daily life of vacation, community life and apostolate work.
MATERIAL PAPER
text NEDERLAND
THE MYSTICAL AND PROPHETICAL VALUES IN THE LIFE OF JULIE ACCORDING TO THE SIGNS OF THE TIME
By Sr. Mary Kelly, SNDde Namur
The theme of our time together: “The mystical and prophetical values in the life of Julie according to the signs of the time” is rather profound. What do the words mystical and prophetical mean? Martha Zechmeister, CJ states that mystical or mysticism means that which inspires: a dynamism which supports, confronts, moves us; something which attracts us and which makes us resonate with joy and satisfaction-both as individuals and as communities.
The prophet’s direct and immediate experience of God is the root of her or his words and actions. Sandra Schneiders states that religious life has been called a prophetic life form both in official documents and in spiritual writings. It is the life form that is prophetic not necessarily the individual religious. But each individual member of a religious community is challenged to be prophetic by her/his fidelity to the life form of religious life.
Julie’s life gives us many examples of this dynamism, this witness and fidelity which continue to challenge us today. I have chosen to address the areas of charisma and spirituality because, it seems to me, that they are the basis for the many mystical and prophetic values of Julie. They are the cornerstones on which our lives as Sisters of Notre Dame must be built. They are the cornerstones for her day, for our day and for the future.
CHARISMA
Charisma is the heart of any religious congregation. A Congregation derives its nature, purpose, character and spirituality from its charisma. A charisma is a divine gift which God gives to a chosen individual, in our case Julie Billiart, in such a way as to inspire a unique appreciation of some aspect of God and to empower a response which will express itself in some new form of life within the Church. The gift is attributed to the Holy Spirit, by it the Father works through the Son for the building of the kingdom. A charisma leads to action.
As long as there is need in the divine plan for a foundress’ unique understanding and expression of God’s self-revelation, so long will her charisma be fruitful in life and activity. Your presence here today is a testimony to this continued faithfulness. Saint Julie Billiart received a unique self-communication of God in terms of the divine goodness. How good is the good God! Ah! Qu’il est bon le bon Dieu is more than a prayer. It summarizes her understanding of God. The penetration of God’s goodness through her whole being was a gift, a charisma.
Goodness is diffusive and God’s infinite goodness gives infinitely and freely. He gives us himself and this self-gift invites an integral return from the one to whom it is given. The total response in love to God’s giving unifies the person, centers activity on God and makes the individual one with God. In the case of Julie this simplicity grows and deepens to the point of being the characteristic attitude of heart and mind. The reality is a generous openness to God’s goodness in his self-giving, an uncomplicated willingness to receive him in the concrete events of his daily providence. It accepts the absolute of God directly and without compromise and is the total response to his goodness in everything. Julie said: “The simple person sees the will of God, the help of God in everything. She relies on his support and is strong, capable of anything because she trusts completely in him. She is like a sunflower that is always turned toward the sun her God of goodness or like a clear crystal which the rays of the Sun of Justice penetrate, light and warm. The fact that God is goodness itself and that God revealed himself to Julie in this way, drew from her a response of openness, integrity and sincerity which made her wholly available to him and wholly at the service of others. It is a response of simplicity, joy and realism to the goodness of God. She conceived her work and her spirituality by embracing others as a response to the goodness of God.
In her letter 35, we read: “I cannot tire of wondering at the goodness of my God.”
In letter 346, “All that comes to us from God’s hand is always good. We find it difficult to grasp this idea of God’s goodness.”
Throughout her life in the good times and in the bad, she never forgot how good her God is and she reminded her sisters all the time of his goodness. Am I able to see God’s goodness in my daily life ? Does it penetrate all that I do?
This charisma of goodness is the foundation of our spirituality. “Live with the life of Jesus, love with his heart, think with his mind, act with his strength.”-words of Françoise. The person I am today and the person I will be is pure gift from our loving God. Think about this for a minute-How do I accept this gift of goodness? How do I share my goodness with others?
Mystical-something that inspires-a dynamism which supports, confronts, moves us- something which attracts us and makes us resonate with joy and satisfaction both as individuals and as communities. Prophetic-challenges its individual members to give witness, to empower, support and promote fidelity to this charisma of the goodness of God.
Are the mystical and prophetic values of the charisma of the goodness of God alive in you and in your congregation today? How? How could they be more fruitful?
SPIRITALITY
Spirituality could be thought of as the attitudes, beliefs and practices that animate our lives and helps us to embrace the transcendent or as a particular way of relating to God. It has the characteristic of a movement or a culture oriented toward forming attitudes, dispositions, feelings and behavior in its manner of helping us experience and respond to the mystery of God in Christ. Another way to define spirituality is how we use our energy. It is true that spirituality is deeply personal but never private because it is revealed in our actions.
The spirituality of Notre Dame includes Julie’s concept of God and the characteristic thoughts, attitudes, and acts with which she expressed this relationship in her life. Our identity is revealed in our spirituality; our spirituality is an expression of our identity: who am I as a Sister of Notre Dame? Do others readily recognize who I am/we are?
What makes me-us different from the women who live in this town?
Julie did not have a theory of spirituality. Her approach was entirely practical. “I ask for you a year overflowing with the graces and blessings of heaven for your spiritual progress: then good health for the accomplishment of God’s will.” To maintain this spirituality, Julie relied on fidelity to deep prayer and urged her daughters to do the same.
The general impression given by Julie’s writings indicates that she conceived prayer as the key force in a cycle which bore the soul to God and then, in him, poured it out in service of others. There could be difficulties which would bring one back to renewed prayer and deeper union. The one disposition on which she insisted absolutely was openness to the action of the Holy Spirit and once she had led her sisters to this point, she was content to let them go forward each in her own way.
Julie has a characteristic way to speak of this fullness of prayer. It appears in a conference where she outlined clearly our prayer. “My dear sisters, a sister of Notre Dame is called to be in some ways a mystic. . .the mystical life is a sort of perpetual ecstacy, a long-continued rapture of action and operation.” It is to this sort of rapture that we are called and to which we can aspire without fear.
Another mark of Julie’s spirituality is the cross. She was signed with it, not only in her baptism and her prayer but in her whole experience of Christian living. “Praised be Jesus and his holy cross,” she said. let us love it; let us carry it. May this be our happiness for time and for eternity.” Julie’s love of the cross was shaped by her lived experience of suffering.
We know the unexpected trials she suffered when she was just 16 when her family was faced with poverty and want. She knew physical suffering by being paralyzed for 22 years. During the French Revolution, her sufferings for what was happening in the Church led her to greater prayer. After the founding of the Congregation, her cross was heavy with calumny, misunderstanding and difficult interpersonal relationships. She saw in all these difficulties, illness, disappointments and apparent failures, the cross which continued the saving work of Jesus in her time. For Julie, the cross of Christ is a reality in present day life, her own and that of others. She strove with all the means at her disposal to remedy the evils that cause suffering. She knew that there were evils and she tried to minimize them. But, when all was said and done, she knew that the cross was more than God’s answer to evil. It was his fullest human expression of love and the instrument of his redemptive work to the end of time. Julie accepted both the scandal and the mystery of the cross of Jesus and just because she knew how to believe and how to love, she found in it her peace, her strength, her joy and her apostolic energy.
From Julie’s days to ours, the challenge is the same. We are invited to allow the paschal Christ to continue his work in us. We are invited to be women of faith through which the cross still brings healing to the world.
How does the cross enter your life? How do you respond to it? When you look at the world around us, what sufferings do you see-do you experience? What are some actions you take or could take to help alleviate this suffering?
Another element of Julie’s spirituality was her abiding concern for the poor. Her pledge to the poor sprang from her union with God. She was sensitive to the needs and opportunities of the poor because she was sensitive to God who reveals himself in the concrete event of human history. Julie was open to God; and this openness made her a means by which God reached the needs of her day. There is a strong call today to reach out to the marginalized, to those not accepted in society. There is a strong conviction among many that if we don’t go the places where no one wants to be, if we don’t take risks to speak for those who cannot speak for themselves, we don’t deserve to be called mystical nor prophetical. We must be prepared to allow the love of God to become incarnate in this real world about us.
Friendship is another element in Julie’s spirituality. “No graces are greater than the gift of friendship.” There certainly was a treasured friendship between Julie and Françoise. If you read their letters, their friendship is very clear. But what each of them wanted for the other is that each might draw nearer to the one who brought them together. This sentiment is found in Françoise’s letter to Julie on December 29, 1815:
My dear Mother in God, I renew at the beginning of this year the sincere wishes I have not ceased to offer since God gave me the grace of becoming your daughter in Jesus Christ. I have asked, I ask, and I shall ask without ceasing that you may grow every day in grace, in strength, and in the gifts of the Holy Spirit for your sanctification and of the accomplishment of the work God has put into your hands, so that at your last day you may say with confidence: all is consummated! I have accomplished by your grace the work you have given me to do; I place it in your hands; may it be cemented in charity and strengthened in unity.”
You need some personal time to look at Julie’s spirituality and to see how the prophetical and mystical values of it should be alive in us today. How they are alive and how they can be deepened.
Julie’s life was one of deep love of her good God. His goodness was so alive in her. She knew that her life had to be deeply rooted in his. She is asking each of us to have these same convictions as we live in this 21st century. Our task is to see how I am living the life of Notre Dame and what I can do-what we can do to make the goodness of God alive in our world today.
Julie is very present to us each day. Before you come to Namur and when you are there, I would like for you to reflect on what we have shared today on charisma and spirituality. Think about how these values impact your life now. If Julie were here sitting with you, what would you say to her and what would she be saying to you, her daughter?
TEXT IN NEDERLAND
DE MYSTIEKE EN PROFETISCHE WAARDEN IN HET LEVEN VAN JULIE VOLGENS DE TEKENEN DES TIJDS
door Zr. Mary Kelly, SNDdeNamur
door Zr. Mary Kelly, SNDdeNamur
Het thema van ons samen zijn: ‘De mystieke en profetische waarden in het leven van Julie volgens de tekenen des tijds’ is behoorlijk diepzinnig. Wat betekenen de woorden ‘mystiek’ en ‘profetisch’? Martha Zechmeister CJ zegt dat mystiek betekent dat iets inspireert: een dynamiek die ons steun geeft, ons confronteert, ons beweegt; iets dat aantrekkingskracht op ons uitoefent en ons vervult met vreugde en voldoening – zowel op het niveau van het individu als dat van de gemeenschap.
De directe en onmiddelijke ervaring die de profeet heeft van God is de oorsprong van zijn of haar woorden en acties. Sandra Schneiders geeft aan dat religieus leven een profetische levenswijze wordt genoemd in zowel officiële documenten als in geestelijke geschriften. Niet zozeer de individuele religieus is profetisch, maar de levensstijl zelf. Wel wordt elk individueel lid van een religieuze gemeenschap uitgedaagd om profetisch te zijn door zijn of haar trouw aan de levensstijl van het religieuze leven.
Het leven van Julie laat veel voorbeelden zien van deze dynamiek, dit getuigenis en deze trouw, die ook nu nog een uitdaging voor ons vormen. Ik heb ervoor gekozen om in te gaan op het gebied van charisma en spiritualiteit, omdat ze volgens mij de basis zijn van de vele mystieke en profetische waarden van Julie. Het zijn de hoekstenen waarop jullie leven, als zusters van Notre Dame, gebouwd moeten zijn. Het zijn hoekstenen voor de tijd waarin zij leefde, voor ons nu en voor de toekomst.
CHARISMA
Het charisma is het hart van een religieuze congregatie. Het karakter, doel en spiritualiteit van een congregatie vloeien voort uit haar charisma. Een charisma is een goddelijke gave van God aan een uitverkorene, in ons geval Julie Billiart, dat een nieuw licht werpt op een bepaald aspect van God en de weg vrijmaakt voor een antwoord dat vorm krijgt in een nieuwe vorm van leven binnen de Kerk. Deze gave wordt toegeschreven aan de Heilige Geest; via deze gave bouwt de Vader door de Zoon aan zijn Rijk. Een charisma leidt tot actie.
Zo lang er binnen het goddelijke plan een behoefte is aan het unieke inzicht en de expressie van Gods zelf-openbaring van een stichteres, zal haar charisma vrucht dragen in leven en activiteiten. Jullie aanwezigheid hier vandaag is een bewijs van deze voortdurende trouw. De heilige Julie Billiart ontving een unieke zelf-communicatie van God wat betreft de goddelijke goedheid. God is zo goed! “Ah! Qu’il est bon le bon Dieu!” is meer dan een gebed. Het vat haar hele begrip van God samen. De manier waarop ze zich liet doordringen van de goedheid Gods was een gave, een charisma.
Het goede heeft de neiging zich te verspreiden en Gods oneindige goedheid geeft zonder beperkingen en vrij. Hij geeft zichzelf en deze zelfgave nodigt degene die het ontvangt direct uit om net zo te doen. Het antwoord met het gehele hart in liefde aan Gods zelfgave brengt een eenheid tot stand in de persoon, focust de activiteit op God en maakt het individu één met God. In het geval van Julie groeide en verdiepte deze eenvoud zich zozeer dat het de karakteristieke houding werd van hart en geest. Het ging om een genereuze openheid voor Gods goedheid in zijn zelfgave, een ongecompliceerde wens om Hem te ontvangen in de concrete gebeurtenissen van zijn dagelijkse voorzienigheid. Dit vanuit een directe en compromisloze aanvaarding van Gods absoluutheid, het gaat om een totaal antwoord op zijn goedheid in alles. Julie zei: “De eenvoudige mens ziet de wil van God, de bijstand van God in alles. Ze rekent op zijn steun en is sterk, in staat tot alles omdat ze volkomen vertrouwt op Hem. Ze is als een zonnebloem die zich altijd toekeert tot de zon, haar goede God, of als een helder kristal dat door de stralen van de Zonne der Gerechtigheid wordt doorstraald, licht en warm. Aangezien God de goedheid zelf is en God zich zo openbaarde aan Julie, was haar reactie er een van openheid, integriteit en oprechtheid, wat haar geheel en al beschikbaar maakte voor Hem en haar geheel en al dienstbaar maakte voor anderen. Het is een antwoord vol eenvoud, vreugde en besef van Gods goedheid. Ze ontwikkelde haar werk en haar spiritualiteit door anderen te omarmen, als antwoord op Gods goedheid.
In haar brief, nr. 35, lezen we: “Ik krijg er nooit genoeg van om verwonderd te staan over de goedheid van mijn God.” In brief 346: “Alles wat tot ons uit Gods hand komt, is altijd goed. We vinden het moeilijk om dit idee van Gods goedheid te vatten.”
Gedurende haar hele leven, zowel in goede als in slechte tijden, vergat ze nooit hoe goed God is en ze herinnerde haar zusters voortdurend aan zijn goedheid. Ben ik in staat om Gods goedheid te zien in mijn dagelijkse leven? Doordrenkt het alles wat ik doe?
Dit charisma van goedheid is de basis van onze spiritualiteit. “Leef met het leven van Jezus, bemin met zijn hart, denk met zijn geest, handel met zijn kracht.” Woorden van Françoise. De persoon die ik vandaag ben en de persoon die ik zal zijn is pure gave van onze liefhebbende God. Sta hier eens een moment bij stil: hoe aanvaard ik deze gave van goedheid? Hoe deel ik mijn goedheid met anderen?
Het mystieke – datgene wat inspireert; een dynamiek die steun geeft, confronteert, ons beweegt; iets wat ons aantrekt en ons vervult met vreugde en voldoening, zowel als individu als als gemeenschap. Het profetische – dat individuele leden uitdaagt om te getuigen, krachten in anderen los te maken, te ondersteunen en trouw te stimuleren aan het charisma van de goedheid van God.
Zijn de mystieke en profetische waarden van het charisma van de goedheid van God vandaag levend in jou en in jouw congregatie? Hoe? Hoe kunnen zij beter vrucht dragen?
SPIRITUALITEIT
Spiritualiteit kan worden beschouwd als de houding, de overtuigingen en praktijk die ons leven bezielen en ons helpen om het transcendente te omarmen of als een bepaalde manier om ons tot God te verhouden. Het uit zich in de vorm van een beweging of een cultuur die erop is gericht een houding, een aanleg, gevoelens en gedrag teweeg te brengen in de manier waarop het ons helpt het mysterie van God in Christus te ervaren en erop te antwoorden. Een andere manier om spiritualiteit te definiëren is hoe we onze energie gebruiken. Het is waar dat spiritualiteit weliswaar iets heel persoonlijks is, maar nooit privé, omdat het zich openbaart in onze daden.
De spiritualiteit van Notre Dame omvat Julie’s concept van God en de karakteristieke denkbeelden, houdingen en daden waarmee zij deze relatie vorm gaf in haar leven. Onze identiteit wordt geopenbaard in onze spiritualiteit; onze spiritualiteit is een uiting van onze identiteit: wie ben ik als zuster van Notre Dame? Kunnen anderen makkelijk herkennen wie ik ben / wij zijn?
Wat onderscheidt ons van de andere vrouwen die in deze stad leven?
Julie hield er geen theorie op na over spiritualiteit. Haar benadering was heel praktisch. “Mijn gebed voor jou is dat je een jaar mag ervaren dat vol is van de genade en zegeningen van de hemel, zodat je geestelijke vorderingen maakt; vervolgens dat je gezondheid goed moge zijn, zodat je Gods wil moge vervullen.” Om deze spiritualiteit levend te houden, vertrouwde Julie op trouw gebed en drong ze bij haar zusters op hetzelfde aan.
De algemene indruk uit de geschriften van Julie is dat ze gebed beschouwde als de belangrijkste kracht in een cyclus die de ziel doet opstijgen tot God en vervolgens, in Hem, overstroomt in dienstbaarheid aan anderen. Er konden zich problemen voordoen die ertoe noopten terug te keren tot hernieuwd gebed en het streven naar een diepere band. Waar ze meer dan wat ook op aandrong was een houding van openheid voor de activiteit van de Heilige Geest en wanneer ze haar zusters eenmaal naar dit punt toe had geleid, was ze er tevreden mee hen vorderingen te zien maken, elk op eigen manier.
Julie had een karakteristieke manier om te spreken over deze volheid van gebed. Het is te zien in een conferentie waarin ze duidelijk schetst hoe we bidden. “Mijn dierbare zusters, een zuster van Notre Dame is ertoe geroepen om op bepaalde wijze een mystica te zijn…, het mystieke leven is een soort van voortdurende ecstase, een langdurende vervoering in daad en doen.” Tot dit soort vervoering zijn wij geroepen en daarnaar mogen we zonder vrees streven.
Een ander kenmerk van de spiritualiteit van Julie is het kruis. Ze was erdoor getekend, niet alleen door haar doop en haar gebed, maar in haar gehele ervaring van christelijk leven. “Geloofd zij Jezus en zijn heilig kruis,” zei ze. “Laten we deze beminnen; laten we haar dragen. Moge dit onze vreugde zijn in deze tijd en in de eeuwigheid.” De liefde van Julie voor het kruis ontwikkelde zich in haar doorleefde ervaring van lijden.
We weten dat ze lijdde onder onverwachte tegenslagen toen ze nog maar 16 jaar was en haar familie te kampen had met armoede en behoeftigheid. Ze kende fysiek lijden, doordat ze 22 jaar lang verlamd was. Tijdens de Franse Revolutie leidde het lijden dat ze voelde vanwege wat er gebeurde in de Kerk tot nog groter gebed. Nadat ze de congregatie had gesticht, was het kruis dat ze te dragen kreeg zwaar met kwaadsprekerij, onbegrip en moeilijke verstandhoudingen met sommigen. In al deze problemen, ziekte, teleurstelling en ogenschijnlijk falen, zag zij het kruis waardoor Jezus’ reddend handelen in haar levenstijd werd voortgezet. Voor Julie is het kruis van Christus een realiteit die aanwezig is in het dagelijks leven, zowel dat van haar als dat van anderen. Ze streefde ernaar met alle middelen die haar ter beschikking stonden om het kwaad dat lijden veroorzaakte weg te nemen. Ze was zich bewust van het kwaad en ze probeerde deze te verminderen. Maar ze wist dat het kruis ten diepste meer was dan alleen Gods antwoord op het kwade. Het was zijn meest volle menselijke expressie van liefde en het instrument van zijn verlossende werk tot aan het einde der tijden. Julie accepteerde zowel het schandaal als het mysterie van het kruis van Jezus en net zoals ze wist hoe ze moest geloven en leven te hebben, wist ze daarin haar vrede, haar kracht, haar vreugde en apostolische energie te vinden.
Vanaf de dagen dat Julie leefde tot aan nu, is de uitdaging dezelfde. We worden uitgenodigd om het paasmysterie van Christus werkzaam te laten zijn in ons eigen leven. We worden uitgenodigd om vrouwen van geloof te zijn door wie het kruis nog steeds heling brengt aan de wereld.
Hoe wordt het kruis deel van jouw leven? Wat is jouw antwoord daarop? Wanneer je kijkt naar de wereld om ons heen: welk lijden zie je dan, ervaar je dan? Wat doe je of kan je doen om dit lijden te verzachten?
Een ander element van Julie’s spiritualiteit was haar blijvende zorg voor de armen. Haar trouwe betrokkenheid bij de armen sprong voort uit haar band met God. Ze stond open voor de noden en kansen van de armen, omdat ze open stond voor God die zichzelf openbaart in de concrete gebeurtenissen van de menselijke geschiedenis. Julie stond open voor God; en deze openheid maakte haar tot een instrument dat God kon gebruiken om de noden van haar tijd aan te raken. Er is een sterke roep vandaag om de gemarginaliseerden een hand toe te steken, degenen die niet worden geaccepteerd in de samenleving. Velen zijn er sterk van overtuigd dat als we niet naar die plekken gaan waar niemand wil zijn, als we geen risico’s nemen wanneer we ons uitspreken voor degenen die niet voor zichzelf kunnen spreken, we ook niet verdienen om onszelf mystiek of profetisch te noemen. We moeten bereid zijn om de liefde van God toe te staan te incarneren in de reële wereld om ons heen.
Vriendschap is een ander element in de spiritualiteit van Julie. “Er is geen grotere genade dan de gave van vriendschap.” En er was zeker een zeer gewaardeerde vriendschap tussen Julie en Françoise. Wanneer je hun brieven leest wordt hun vriendschap heel duidelijk. Wat elk van beiden wilde voor de ander, was dat elk dichter tot de Ene zou komen die hen bijeen had gebracht. Dit sentiment is te zien in de brief van Françoise aan Julie van 29 december, 1815:
Mijn dierbare Moeder in God, Ik hernieuw aan het begin van dit jaar mijn oprechte wens, die ik steeds tot God heb gericht sinds God me de genade gaf om uw dochter te worden in Jezus Christus. Ik heb gevraagd, ik vraag en blijf steeds vragen dat u elke dag mag groeien in genade, kracht en de gaven van de Heilige Geest, voor uw heiliging en voor de vervulling van het werk dat God in uw handen heeft gelegd, zodat u aan het eind van uw leven met vertrouwen kan zeggen: alles is volbracht! Ik heb door uw goedheid het werk volbracht dat u me te doen gegeven had; ik leg het in uw handen; moge het bevestigd worden in liefde en bekrachtigd in eenheid.”
Je moet persoonlijk de tijd nemen om te kijken naar de spiritualiteit van Julie en te zien hoe de profetische en mystieke waarden daarin vandaag in ons tot leven zouden moeten komen. Hoe ze tegenwoordig zijn en verdiept kunnen worden.
Het leven van Julie was er een van diepe liefde voor haar goede God. Zijn goedheid leefde zo sterk in haar! Ze wist dat haar leven diep geworteld moest zijn in die van Hem. Ze vraagt elk van ons om dezelfde overtuigingen te hebben, ook nu in de 21e eeuw. Onze taak is om te zien hoe ik, elk van ons, het leven van Notre Dame leef en wat ik kan doen - wat kunnen we doen om de goedheid van God levend te maken in de wereld van vandaag.
Julie is elke dag zeer aanwezig voor ons. Voordat je naar Namur komen en wanneer je hier bent, zou ik graag zien dat je nadenkt over wat we vandaag met elkaar hebben gedeeld over charisma en spiritualiteit. Denk na over hoe deze waarden nu een impact hebben in je leven. Als Julie nu hier bij je zou zitten, wat zou je tegen haar zeggen en wat zou ze dan tegen jou, haar dochter, zeggen?
THE SCHEDULE OF ACTIVITIES
3 July 2012: The participants from Indonesia and Malawi arrive in The Netherlands
Friday, 6 July: Celebration 190 years congregation : The Netherlands Day
Sunday, 8 July 2012
19.30 : Acquaintance session among the participants of international meeting
Monday, 9 July 2012
07.00 – 08.30 : Breakfast
09.00 - 10.00 : Opening
1. Prayer service
2. Welcome by General Council
3. Acquaintance
10.00 : Coffee time
10.30 – 11.45 : Introduction by SND sister
12. 00 : Lunch time
15.00 – 16.00 : Continuation
16.00 : Coffee time
16.30 – 17.00 : Personal reflection
17.00 : Eucharist
18.00 : Supper
19.30 – 20.30 : Recreation
Tuesday, 10 July 2012 : Sharing and deepening
07.00 – 08.30 : Breakfast
09.00 – 10.00 : Session – 1
10.00 – 10.30 : Coffee time
10.45 – 11.45 : Session - 2
12.00 : Lunch time
15.00 – 16.00 : Session – 3
16.00 : Coffee time
16.30 – 17.00 : Personal reflection
17.00 : Eucharist
18.00 : Supper
19.30 – 20.30 : Recreation
Thursday, 12 July 2012 : Sharing and deepening
07.00 – 08.30 : Breakfast
09.00 – 10.00 : Session – 1
10.45 – 11.45 : Session – 2
12.00 : Lunch time
15.00 – 16.00 : Session – 3
16.00 : Coffee time
16.30 – 17.00 : Personal reflection
17.00 : Eucharist
18.00 : Supper
19.30 – 20.30 : Interactive Recreation
Monday, 16 July 2012 : Sharing and deepening
07.00 – 08.30 : Breakfast
09.00 – 10.00 : Session – 1
10.00 – 10.30 : Coffee time
10.45 – 11.45 : Session – 2
12.00 : Lunch time
15.00 – 16.00 : Session – 3
16.00 : Coffee time
16.30 – 17.00 : Personal reflection
17.00 : Eucharist
18.00 : Supper
19.30 – 20.30 : Recreation
Tuesday, 17 July 2012 : Sharing and deepening
07.00 – 08.30 : Breakfast
09.00 – 10.00 : Session – 1
10.00 – 10.30 : Coffee time
10.45 – 11.45 : Session – 2
12.00 : Lunch time
15.00 – 16.00 : Session – 3
16.00 : Coffee time
16.30 – 17.00 : Personal reflection
17.00 : Eucharist
18.00 : Supper
19.30 – 20.30 : Recreation
Wednesday, 18 July 2012:
Pilgrimage to the Founders in Den Bosch and Heeswijk
- Father Matthias Wolff and Sr. Matthia Stichters
Thursday, 19 July 2012 - open / personal reflection
Friday 20 July 2012: Indonesian and Malawian Days
Thursday, 26 July 2012 - open / personal reflection
Friday, 27 July 2012 : Evaluation-Closing
07.00 – 08.30 : Breakfast
09.00 – 10.00 : Session – 1 ( 60 ‘)
10.00 – 10.30 : Coffee time
10.45 – 11.45 : Evaluation and closing
12.00 : Lunch time
Sunday, 29 July 2012:
Celebration of 190 years founding of the congregation
Subscribe to:
Posts (Atom)